15 februari, de dag dat ons leven wel even is veranderd. Namelijk de dag dat ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen had, nog wel een heel onwerkelijk idee en het kwam nog niet helemaal binnen. Daardoor heb ik de dag erna een Clearblue test gehaald met weken indicatie om het meer werkelijkheid te geven. En ja hoor, ook deze test was positief en gaf aan dat ik 2-3 weken zwanger was.
Voor mijn vriend was deze positieve zwangerschapstest wel heel erg wennen, vooral omdat wij niet hadden verwacht dat deze zwangerschap zo snel en relatief gemakkelijk zou komen. Het moment dat ik met de pil was gestopt tot het moment van de positieve zwangerschapstest was namelijk drie maanden. Ook was de kinderwens van mij een stuk hoger dan die van mijn vriend, daarmee bedoel ik niet dat mijn vriend geen kindje wilde. Maar dat hij prima nog een paar jaar kon wachten en nog kon genieten van het uitgaan en gewoon dingen doen zonder ergens rekening mee te houden.
Ik zat vanaf moment één direct op een roze wolk en de roze wolk van mijn vriend kwam op gang vanaf het moment dat wij de eerste echo hadden op 24 maart. Tussen de positieve zwangerschapstest en de eerste echo zat best wat tijd aangezien ik twee weken goed ziek ben geweest van een hardnekkig buikvirus met als kers op de taart corona. Hierdoor heb ik de eerste periode helemaal niet als positief ervaren en verklaarde ik de mensen die mij zeiden dat ik moest genieten wel voor gek.
Het eerste trimester viel mij reuze mee, op veel misselijkheid, een buikvirus en het krijgen van corona na. Op het moment ben ik alweer 25 weken zwanger, voel ik ons kindje schoppen en kan ik eindelijk écht genieten van de zwangerschap. Wel ben ik heel benieuwd hoe voor ons het einde van het tweede trimester en het derde trimester gaat worden.
No Comments